Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το βιβλίο “Μια ιστορία, μια παροιμία”:

Προσπάθησε πάλι…

Έζησε δύσκολα τα παιδικά του χρόνια ο Παναγιώτης. Σε ηλικία τεσσάρων χρόνων έχασε τη μανούλα του. Από τότε η μία δυσκολία μετά την άλλη. Η αγάπη και η στοργή έγιναν λέξεις άγνωστες σ’ αυτόν.

Αναγκάστηκε από μικρός να ξενιτευτεί. Μπήκε στην αρχή στα καράβια. Εκεί έκανε όλες τις δουλειές. Τον χτύπησαν μανιασμένα κύματα. Το κορμί του μαύρισε κι έσφιξε από την αρμύρα της θάλασσας.

***

Αργότερα τον δέχτηκε φιλόξενα μια ξένη χώρα. Δούλεψε σκληρά. Τον βοήθησε ο Θεός κι έκαμε περιουσία! Κι όταν η νοσταλγία για την πατρίδα φούντωσε, γύρισε, φέρνονταν μαζί του την εκλεκτή οικογένειά του, που δημιούργησε στα ξένα και το γενναίο κομπόδεμά του.

***

Στην Αθήνα άνοιξε αξιόλογη επιχείρηση. Κι όλα πήγαιναν θαυμάσια, ώσπου ένα βραχυκύκλωμα έκανε την επιχείρηση …στάχτη. Οι συνεργάτες του τα ‘χασαν.

– Και τώρα τι κάνουμε; είπαν.

– Τώρα ανασκουμπωνόμαστε. Αρχίζουμε τη δουλειά μας από την αρχή, είπε μ’ αποφασιστικότητα ο Παναγιώτης.

***

Το ‘πε και το ‘καμαν. Δούλεψαν όλοι σκληρά. Κι έστησαν, με τη βοήθεια του Θεού, ξανά την επιχείρηση. Και πάει πολύ καλά. Κι εργάζονται σήμερα σ’ αυτή αρκετά άτομα.

Όλοι γνωρίζουν πως αυτό το θαύμα οφείλεται μόνο στον Παναγιώτη, ο οποίος στις δύσκολες ώρες, στη φουρτούνα, αναδείχτηκε σωστός καπετάνιος! Έτσι είναι:

«Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται»